-
1 corrigō (conr-)
corrigō (conr-) rēxī, rēctus, ere [com- + rego], to make straight, set right, bring into order: correctis ceris, smoothed out, O.: cursum (navis), L. —Fig., to improve, amend, correct, reform, restore: gnatum mi, T.: te: (peccata) refellendo, T.: conrecta Mari temeritas, S.: mores aliorum: Quicquid corrigere est nefas, H.: paterer vos ipsā re conrigi, quoniam verba contemnitis, S.: moram celeri cursu, make up for, O.: quod cecidit, id arte ut conrigas, make the best of it, T. — Of discourse: corrige sodes Hoc, H.: nosmet ipsos. -
2 corrigo
I.Lit. (rare):B.catenas,
Cato, R. R. 18 fin.:alicui digitum,
Plin. 7, 20, 19, § 83:verbaque correctis incidere talia ceris,
smoothed out, erased, Ov. M. 9, 529: corpus informe gibbo, Aug. ap. Macr. S. 2, 4:vulvas conversas,
Plin. 24, 5, 13, § 22; cf.:malas labentes,
Suet. Aug. 99:cursum (navis),
Liv. 29, 27, 14; cf.:se flexus (fluminum),
Plin. 3, 1, 3, § 16.—Prov.:II.curva,
to attempt to make crooked straight, Plin. Ep. 5, 21, 6; Sen. Lud. Mort. Claud. 8, 3.—Far more freq. and class.,Trop., to improve, amend, correct, make better, reform, restore, make good, compensate for, etc.A.In gen.(α).With acc.:(β).aliquem corruptum ad frugem corrigere,
Plaut. Trin. 1, 2, 81:gnatum mi,
Ter. And. 3, 4, 17:ita mutat, ut ea, quae corrigere volt, mihi quidem depravare videatur,
Cic. Fin. 1, 6, 17:praeterita magis reprehendi possunt quam corrigi,
Liv. 30, 30, 7:tarditatem cursu,
Cic. Q. Fr. 2, 13 (15 a), 2: errorem paenitendo, id. Fragm. ap. Lact. 6, 24; Ter. Hec. 2, 2, 12; cf.mendum,
Cic. Att. 2, 7, 5:delicta,
Sall. J. 3, 2:mores (opp. corrumpere),
Cic. Leg. 3, 14, 32;and, mores (with vitia emendare),
Quint. 12, 7, 2:acceptam in Illyrico ignominiam,
Liv. 43, 21, 4:quicquid corrigere est nefas,
Hor. C. 1, 24, 20:dum resque sinit, tua corrigo vota,
Ov. M. 2, 89:moram celeri cessataque tempora cursu,
id. ib. 10, 670:ancipitis fortuna temporis maturā virtute correcta,
Vell. 2, 79, 5:ut tibi sit qui te conrigere possis,
Plaut. Trin. 3, 2, 27:paterer vos ipsā re conrigi, quoniam verba contemnitis,
Sall. C. 52, 35:tu ut umquam te corrigas?
Cic. Cat. 1, 9, 22:tota civitas corrigi solet continentiā,
id. Leg. 3, 13, 30:aliā ratione malevolus, aliā amator corrigendus,
id. Tusc. 4, 31, 65; id. Mur. 29, 60:conscius mihi sum... corrigi me posse,
Liv. 42, 42, 8.—Esp. freq. of improving, correcting an (oral or written) discourse, Varr. L. L. 9, § 9 Müll.; Cic. Att. 15, 1, B, 2; Quint. 1, 5, 34; Hor. A. P. 438 al.; and of the orator who employs the figure correctio (v. s. v. II.):cum corrigimus nosmet ipsos quasi reprehendentes,
Cic. Or. 39, 135. —Absol.:B.se fateri admissum flagitium: sed eosdem correcturos esse,
Liv. 5, 28, 8; cf. Suet. Caes. 56.—In medic. lang., to heal, cure:lentigines,
Plin. 22, 25, 74, § 156:maciem corporis,
id. 31, 6, 33, § 66:cutem in facie,
id. 23, 8, 75, § 144.—Hence, cor-rectus ( conr-), a, um, P. a., improved, amended, correct (very rare):ut is qui fortuito deliquit, attentior fiat correctiorque,
Gell. 6, 14, 2.—Hence, subst.: correctus, i, m., one who is reformed:nihil officiunt peccata vetera correcti,
Lact. 6, 24, 5. -
3 corrēctiō (conr-)
corrēctiō (conr-) ōnis, f [corrigo], an amendment, improvement, correction: philosophiae: correctione gaudere. — In rhet., a restatement, repetition in better language. -
4 corrēctor (conr-)
corrēctor (conr-) ōris, m [corrigo], an amender, improver, reformer: civitatis: Corrector! T.—A censor, reprover: asperitatis, H.: noster: Bestius, i. e. a preacher of morals, H. -
5 conrigo
I.Lit. (rare):B.catenas,
Cato, R. R. 18 fin.:alicui digitum,
Plin. 7, 20, 19, § 83:verbaque correctis incidere talia ceris,
smoothed out, erased, Ov. M. 9, 529: corpus informe gibbo, Aug. ap. Macr. S. 2, 4:vulvas conversas,
Plin. 24, 5, 13, § 22; cf.:malas labentes,
Suet. Aug. 99:cursum (navis),
Liv. 29, 27, 14; cf.:se flexus (fluminum),
Plin. 3, 1, 3, § 16.—Prov.:II.curva,
to attempt to make crooked straight, Plin. Ep. 5, 21, 6; Sen. Lud. Mort. Claud. 8, 3.—Far more freq. and class.,Trop., to improve, amend, correct, make better, reform, restore, make good, compensate for, etc.A.In gen.(α).With acc.:(β).aliquem corruptum ad frugem corrigere,
Plaut. Trin. 1, 2, 81:gnatum mi,
Ter. And. 3, 4, 17:ita mutat, ut ea, quae corrigere volt, mihi quidem depravare videatur,
Cic. Fin. 1, 6, 17:praeterita magis reprehendi possunt quam corrigi,
Liv. 30, 30, 7:tarditatem cursu,
Cic. Q. Fr. 2, 13 (15 a), 2: errorem paenitendo, id. Fragm. ap. Lact. 6, 24; Ter. Hec. 2, 2, 12; cf.mendum,
Cic. Att. 2, 7, 5:delicta,
Sall. J. 3, 2:mores (opp. corrumpere),
Cic. Leg. 3, 14, 32;and, mores (with vitia emendare),
Quint. 12, 7, 2:acceptam in Illyrico ignominiam,
Liv. 43, 21, 4:quicquid corrigere est nefas,
Hor. C. 1, 24, 20:dum resque sinit, tua corrigo vota,
Ov. M. 2, 89:moram celeri cessataque tempora cursu,
id. ib. 10, 670:ancipitis fortuna temporis maturā virtute correcta,
Vell. 2, 79, 5:ut tibi sit qui te conrigere possis,
Plaut. Trin. 3, 2, 27:paterer vos ipsā re conrigi, quoniam verba contemnitis,
Sall. C. 52, 35:tu ut umquam te corrigas?
Cic. Cat. 1, 9, 22:tota civitas corrigi solet continentiā,
id. Leg. 3, 13, 30:aliā ratione malevolus, aliā amator corrigendus,
id. Tusc. 4, 31, 65; id. Mur. 29, 60:conscius mihi sum... corrigi me posse,
Liv. 42, 42, 8.—Esp. freq. of improving, correcting an (oral or written) discourse, Varr. L. L. 9, § 9 Müll.; Cic. Att. 15, 1, B, 2; Quint. 1, 5, 34; Hor. A. P. 438 al.; and of the orator who employs the figure correctio (v. s. v. II.):cum corrigimus nosmet ipsos quasi reprehendentes,
Cic. Or. 39, 135. —Absol.:B.se fateri admissum flagitium: sed eosdem correcturos esse,
Liv. 5, 28, 8; cf. Suet. Caes. 56.—In medic. lang., to heal, cure:lentigines,
Plin. 22, 25, 74, § 156:maciem corporis,
id. 31, 6, 33, § 66:cutem in facie,
id. 23, 8, 75, § 144.—Hence, cor-rectus ( conr-), a, um, P. a., improved, amended, correct (very rare):ut is qui fortuito deliquit, attentior fiat correctiorque,
Gell. 6, 14, 2.—Hence, subst.: correctus, i, m., one who is reformed:nihil officiunt peccata vetera correcti,
Lact. 6, 24, 5. -
6 conrectio
I.In gen. (rare, but in good prose):II.correctio et emendatio philosophiae veteris,
Cic. Fin. 4, 9, 21; cf.:veteris Academiae,
id. Ac. 1, 12, 43:quādam adhibita,
id. Off. 3, 2, 7:morum,
Suet. Tib. 42; id. Dom. 8:delicto dolere, correctione gaudere,
Cic. Lael. 24, 90.—Esp., as a rhet. figure, the recalling of a word in order to use a stronger or more significant one in its place, Gr. epanorthôsis, Cic. de Or. 3, 53, 204:correctio est, quae tollit id, quod dictum est, et pro eo, id, quod magis idoneum videtur, reponit,
Auct. Her. 4, 26, 36; Quint. 9, 1, 30; 9, 3, 88. -
7 conrectus
-
8 conrigia
corrī̆gĭa ( conr-), ae, f. [corrigo].I.A shoe-tie, shoe-latchet, Varr. ap. Non. p. 448, 26; Cic. Div. 2, 40, 84; Plin. 30, 4, 12, § 35. —II.A rein for a horse, Edict. Diocl. p. 26. -
9 correctio
I.In gen. (rare, but in good prose):II.correctio et emendatio philosophiae veteris,
Cic. Fin. 4, 9, 21; cf.:veteris Academiae,
id. Ac. 1, 12, 43:quādam adhibita,
id. Off. 3, 2, 7:morum,
Suet. Tib. 42; id. Dom. 8:delicto dolere, correctione gaudere,
Cic. Lael. 24, 90.—Esp., as a rhet. figure, the recalling of a word in order to use a stronger or more significant one in its place, Gr. epanorthôsis, Cic. de Or. 3, 53, 204:correctio est, quae tollit id, quod dictum est, et pro eo, id, quod magis idoneum videtur, reponit,
Auct. Her. 4, 26, 36; Quint. 9, 1, 30; 9, 3, 88. -
10 correctus
-
11 corrigia
corrī̆gĭa ( conr-), ae, f. [corrigo].I.A shoe-tie, shoe-latchet, Varr. ap. Non. p. 448, 26; Cic. Div. 2, 40, 84; Plin. 30, 4, 12, § 35. —II.A rein for a horse, Edict. Diocl. p. 26.
Перевод: с латинского на английский
с английского на латинский- С английского на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Французский